Miejsca Nieoczywiste Podcast Sobieski pod Wrocławiem, czyli historia pechowego królewicza i pechowego zamku w Oławie (Podcast, Odcinek #6)

Sobieski pod Wrocławiem, czyli historia pechowego królewicza i pechowego zamku w Oławie (Podcast, Odcinek #6)

Sobieski pod Wrocławiem, czyli historia pechowego królewicza i pechowego zamku w Oławie (Podcast, Odcinek #6) post thumbnail image

Narodziny królewicza.

Jakub Ludwik Sobieski, urodził się jeszcze jako syn hetmana Sobieskiego i Marii Kazimiery w 1667 r. w Paryżu. Drugie imię otrzymał na cześć ojca chrzestnego Ludwika XIV, który nawet nie był obecny  przy sakramencie. Jeśli Patronem młodego Jakuba jest Ludwik Słońce, twórca oświeconego absolutyzmu to może dobry znak i przyniesie mu szczęście – to się jednak nie stało.

„Młody Jakub wątłej był budowy ciała, miernego wzrostu, nawet nieco ułomny, co aby pokryć, zalecała mu matka nosić kamizolę z jednego boku podwatowaną. Pomimo tego Jakub był przystojnym młodzieńcem” – tak opisuje Jakuba jeden z XIX-wiecznych historyków. Wygląda na to, że Jakub urodził się ze skrzywieniem kręgosłupa, a medycyna w tamtym czasie nie mogła na to zaradzić.

Jednak uwaga – jeżeli dziecko od najmłodszych lat nazywane jest „Fanfanik” to przepis na przywołanie pecha. Czy ktoś z drogich słuchaczy powierzyłby koronę jakiemuś Fanfanikowi? To musi przynieść pecha

Jakub i dziewczęta

Jan III i Maria Kazimiera chcieli aby w przyszłej elekcji dobrze ożeniony młodzieniec zwiększył swoje szanse, ale nikt chciał wydawać córki za Jakuba, bo nie było wiadome, czy zostanie królem. Pierwszy pomysł nie był zły, a padł na córkę cesarza Habsburskiego Leopolda, aby osadzić syna na tronie księstwa Brzesko-Legnickiego. Szło zapewne o Marię Antoninę, jednak ta trafiła lepszą okazję stając się żoną Elektora Bawarskiego.

Potem ojciec próbuje wygryźć Hohenzollernów z Prusk Książęcych szukając przy tym guza. Mianowicie chce się zbratać z Francją, która w tej części świata ma niewiele do powiedzenia. I jak myślicie osadził go na tronie Pruskim?

Więc zgodnie z hasłem dobre, bo polskie (choć to duże uproszczenie, bo mówimy o Rzeczpospolitej), Sobiescy szukają wsparcia dla syna na rynku krajowym. I bingo – jest okazja: małżeństwo z jedyną dziedziczką fortuny radziwiłłowskiej linii kalwińskiej na Birżach i Dubinkach – Ludwiką Karoliną. Ludwika wychodzi jednak za elektora brandenburskiego Fryderyka Wilhelma Hohenzollerna, przyszłego króla Prus, ale ten umiera w  1687 r. Wówczas Jakuba puka do drzwi, jednak ma konkurencję – Karol Wittelsbach, książę neuburski. To za niego potajemnie wyszła za mąż Ludwika w rezydencji posła cesarskiego.

W końcu staraniem matki Jakub Ludwik Sobieski żeni się z Jadwigą Elżbietą Amalią córką palatyna Renu Filipa Wilhelma co zapewni mu dobre wino i jakieś stałe zajęcie, bo niewiasta ta wnosi mu w posagu Księstwo Oławskie. I tak młody Sobieski zasiada na tronie pod samym Wrocławiem.

Marzenia królewicza

Niestety – nieważne jest Księstwo Oławskie, bo królewiczowi marzy się Mołdawia. Wydaje się to realne, jednak… po klęsce wraca do Rzeczypospolitej próbując szczęścia w polityce. Próbuje założyć własne stronnictwo, szuka poparcia na dworze Habsburgów co niezbyt podoba się rodzicom.

Po śmierci Jana III, mimo niezłego spadku ambicje królewskie “Fanfanika” wracają. Podczas elekcji ma kilku stronników, ale ostatecznie królem zostaje August II Wettin, Ponoć młody Sobieski próbował zawiązać rokosz, przez to stracił Starostwo Puckie, od lat w rękach rodu spod herbu Janina. Obrażony królewicz pojechał do Oławy nie składając hołdu nowemu królowi.

Gdy wybuchła wojna północna ambicje monarsze odżyły, co nawet na rękę było królowi szwedzkiemu Gustawowi XII, od którego Jakub dostał poparcie w pretensjach do tronu. Jednak na Śląsk zawitały wojska saskie i kandydat na króla dał się złapać pod własnym domem i uwięzić na tzry lata! Zawiązana w tym czasie konfederacja wielkopolska poparła Stanisława Leszczyńskiego. 

Ostatecznie królewicz pogodził się z królem Augustem i wolno mu było powrócić do kraju.

Ostatnie dni Jakuba

W 1719 roku wydał córkę Marię Klementynę, za Jakuba Franciszka Stuarta, pretendenta do tronu Anglii i Szkocji, przez co popadł w niełaskę dworu wiedeńskiego i stracił Księstwo Oławskie. Zięć miał tyle szczęścia do tronu co teść. Optymistycznym zakończeniem historii jest to, że księstwo odzyskał trzy lata później. I funkcjonował pomiędzy zamkiem w Żółkwi i Oławą. Zmarł w 1737 roku, pozostawiając majątek swojej córce Marii Karolinie zwanej Szarlotką, która też miała ciekawą historię.

Czy Jakub Sobieski łaczy Rzeczpospolitą Obojga Narodów i Śląsk? Oficjalnie Śląsk straciliśmy po rozbiciu dzielnicowym, a jednak Księstewka miały z naszym krajem pewne związki. Co w tym wszystkim robi dynastia Stuartów? Zapraszam do wysłuchania podcastu na platformie Spotify o pechowym królewiczu i jego zamku.

Zapraszam do wysłuchania na YouTube oraz na większości platform podcastowych.

Podcast "Miejsca Nieoczywiste" to podróż przez mało znane zakamarki Polski, prowadzona przez entuzjastów podróży. Historia miejsc, bogata w tajemnice i niezwykłe wydarzenia, staje się dostępna dla każdego słuchacza. Podcast reprezentujący ciekawe i nietypowe podcasty historyczne. 
W audycji są przedstawiane zarówno miejsca bliskie, jak i te bardziej odległe, zaskakujące swoją historią i znaczeniem dla kultury kraju. "Miejsca Nieoczywiste" stawiają na różnorodność podróży, tworząc przestrzeń dla tych, którzy chcą odkrywać ciekawe zakątki Polski

Leave a Reply

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Zobacz także

Sztolnia Królowa Luiza

Kanały Gliwickie i sztolnia “Królowa Luiza” w Zabrzu (Podcast, Odcinek #61)Kanały Gliwickie i sztolnia “Królowa Luiza” w Zabrzu (Podcast, Odcinek #61)

Ponownie wspólnie z Arkiem Czaplą zapraszamy na Śląsk w kolejnym odcinku podcastu Miejsca Nieoczywiste, a w tle historia Kanału Gliwickiego. Kanał Gliwicki jest miejscem nieoczywistym, które szczególnie polecam miłośnikom budowli

Nowa marchia

Nowa Marchia cz. 4 – Lata 1564-1701 w cieniu brandenburskich orłów i Ośno Lubuskie. (Podcast, Odcinek #90)Nowa Marchia cz. 4 – Lata 1564-1701 w cieniu brandenburskich orłów i Ośno Lubuskie. (Podcast, Odcinek #90)

Elektor Fryderyk II aktywnie umacniał swoją dominację, zdolny przyciągać do siebie większość rodów rycerskich poprzez hojne nadania i powierzenie kluczowych stanowisk w administracji. Jego następcy, elektorzy Albrecht III Achilles i