To co wiemy na pewno jest to, że w XII wieku, Jaksa czy Jacza był panem zamku i kieściem Copnic, nazywanej Kopanicą lub też kopanikiem dzisiejszej berlińskiej dzielnicy Köpenick. Jego istnienie, imię i tytuł potwierdzają jego monety z lat 1150 i 1160, na których napisane jest “IACZA DE COPNIC”. Co ciekawe w historii nie pojawia się używając tytułu dominus, dux lub princeps tylko dwukrotnie jako cnes, czyli po prostu kneź.
Gród kopanicki, położony był bardzo strategicznie u ważnego zbiegu dwóch rzek, którą Słowianie zajmowali najpóźniej od połowy 9 wieku. Nikt nie zna imion pierwszych panów na zamku są nieznane. Tylko wspomniane monety podają, że gród i jego władca Jacza lub Jaczo. Nazwa miejscowości Kopanik czy Kopanica pochodzi od słowiańskiego słowa kopa, czyli wzgórze i przyrostka -nik, lub nica oznaczającego miejsce na wzgórzu. Jacza może być skrótową formą słowiańskiego Jaczemira czy Jaczewoja.
Pod rządami Jaczo Kopanica rozkwita, wzrasta populacja wzrosła, rozwija się rzemiosło i handel. Zasięg Księstwa Kopanickiego to najprawdopodobniej dolny bieg rzek Szprewy, Dahme i Noteci, od wschodu graniczy z Wielkopolską.
Tak jak już opowiadałem na początku Jaczo wiązał duże nadzieje z poszerzeniem terenu własnego księstwa, po tym jak zmarł książe Brenny Przybysław Henryk, gdyż był krewnym zmarłego i podobnie jak on Słowianinem. Jednak jeszcze za życia przy pomocy swej małżonki Petrisy, obiecał swe ziemi Albrechtowi Niedźwiedziowi, co potwierdził na kilka lat przed śmiercią Przybysława ówczesny cesarz Lotar III.
